วัคซีนมาแล้ว

ก็ฝ่อกันไปตามๆกันสำหรับท่าน ส.ว.ผู้สูงวัยทั้งหลาย หลังจากที่เจ้าโควิดมาเยี่ยมเยียนเกือบจะสองปีแล้ว ยังไม่กลับไปเสียที

.

เวลาที่เหลือน้อยอยู่แล้ว ก็ยิ่งน้อยลงไปอีก เพราะถูกจำกัดโดยเจ้าโควิด จะออกไปเที่ยวเตร่สังสรรค์ จับจ่ายซื้อเข้าซื้อของดูต้นไม้ใบหญ้าบ้างก็ต้องระมัดระวัง ยิ่งเขาว่าว่าพวก ส.ว.นี่ถ้าติดขึ้นมาโอกาสตายสูง วันๆก็ได้แต่อยู่บ้าน นั่งดูทีวีไป  ชีวิตมันช่างห่อเหี่ยวสิ้นดี

.

ที่เขาว่า "ใจยังสู้" มันก็มารู้รสเอาตอนนี้แหละครับ ใจอยากจะทำนั่นทำนี่ เห็นอะไรสวยๆงามๆ (ดอกไม้ ภูเขา ทะเล น่ะครับ) ก็อยากจะชมอยากจะดู อยากจะจับต้อง แต่ร่างกายมันยากที่จะขับเคลื่อนเดินทางซะงั้น นี่แหละที่เขาว่า "ใจยังสู้ แต่สังขารไม่ให้"

.

ตอนนี้ก็คึกคักมีความหวังขึ้นมาหน่อย เพราะมีการเริ่มฉีดวัคซีนกันบ้างแล้ว แต่ก็ยังหวั่นๆ เพราะมีข่าวอาการไม่พึงประสงค์ที่ทำให้ถึงตายกันหลายราย  ก็คิดว่ารอๆดูไปก่อน และเราก็คงไม่มีรายชื่ออยู่ในลำดับต้นๆ เพราะที่เขาระดมให้ฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ในแต่ละปี เราก็มักจะฉีดไม่ทันเขา ยาหมดบ้าง หมดเขตบ้าง

.

ก็หวังว่าเมื่อโควิดหมดไป  คงจะได้ไปนั่งรับลมทะเล หรือสูดกลิ่นดินกลิ่นต้นไม้ลำธารโดยไม่มีผ้าปิดปากปิดจมูก

.

ขอให้ทุกท่านจงผ่านวันเวลาที่น่ากลัวนี้โดยปลอดภัย  จนถึงวันที่เชื้อโรคร้ายจากไป ให้เราได้สูดหายใจอากาศที่สดชื่นได้เต็มปอด โดยไม่มีอะไรมาปิดปากปิดจมูก

.

ขอให้โชคดีทุกท่านครับ

************

.

.17 มีนาคม 2564

ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต (อิจฉาเจ้าหนูตากล้องนิดๆ)