วันอำลา

วันนี้ คงเป็นวันสุดท้ายของท่านที่ทำงานอยู่ในองค์กรต่างๆ เนื่องจากเป็นวันเกษียณอายุของท่านที่มีอายุครบ 60 ปีก่อนวันนี้ ก๊คงจะอำลาร่ำลาพรรคพวกเพื่อนผูงกันเรียบร้อยไปแล้วตามอัตภาพของแต่ละท่าน

.

ต่อจากวันนี้ไป ท่านจะพบกับความเปลียนแปลงในชีวิตประจำวันของท่าน ซึ่งจะแตกต่างกันไปตามฐานะและชีวิตความเป็นอยู่ บางคนอาจจะโล่งสบายใจ... ต่อไปนี้เราจะได้พักผ่อนเสียที หลังจากต้องทำงานมานาน บางคนอาจจะดีใจ ได้มีเวลาทำสวนปลูกต้นไม้ตามที่เราชอบเสียที บางคนที่ฐานะยังไม่มั่นคง และยังมีลูกหลานต้องดูแล ก็คงต้องเล็งหาอาชีพอื่นเพื่อเป็นรายได้เพิ่ม เพื่อมาจุนเจือครอบครัวต่อไป นอกจากว่าท่านเป็นข้าราชการที่มีบำนาญ... แต่ละคนก้คงดำเนินชชีวิตกันต่อไป

.

สำหรับผม เป็นคนชอบอ่านหนังสือ ก่อนหน้านั้นมีงานหนังสือทีไรก็จะหิ้วมาเยอะแยะ เดินห้างก็ต้องแวะร้านหนังสือ (เดี๋ยวนี้ไม่รู้ยังมีอยู่หรือเปล่า) ไม่มีเวลาอ่านหรอก ได้แต่อ่านผ่านคร่าวๆพอรู้เนื้อหา เก็บไว้เต็มตู้ ตั้งใจว่า จะไว้อ่านตอนเกษีบณก็แล้วกัน แต่ต้องผิดหวังว่าหลังเกษียณ สายตาเริ่มมีอาการผิดปรกติ เมื่อไปตรวจดูจึงรู้ว่าจอประสาทตาเสื่อม โดยเฉพาะตรงจุดโฟกัส แล้วมันจะลามขยายตัวออกไปเรื่อย จึงอ่านหนังสือเล่มแทบไม่ได้เลย ตอนนี้ก็ดูได้เฉพาะในจอคอมพิวเตอร์ โดยจอทีวีขนาดใหญ่แทนจอมอนิเตอร์ต่อเข้ากับคอมพิวเตอร์โดยตรงเลย ก็พอแก้ขัดไปได้ตอนแรกก็เครียดอยู่เหมือนกัน แต่พยายามทำใจ สังขารคนเราไม่เหมือนกัน อวัยวะแต่ละส่วนแต่ละคนมันเสื่อมโทรมไม่เท่าก้น

.

เล่าเรื่องส่วนตัวมาเสียยาวต้องขออภัยด้วยครับ ไม่ใช่อะไรหรอก ผมอยากจะโยงมายังผู้ที่ยังมีสายตาดีๆอยู่ และมีใจรักในการอ่านหนังสือ ท่านจะลดการดูทีวี  ซึ่งมีแต่ข่าวเครียดๆ มาอ่านหนังสือกันดีกว่า โดยเฉพาะผู้สูงอายุ เค้าว่าชอบคุยแต่เรื่องความหลัง ผมจึงขอแนะนำให้ไปหาหนังสือ "พล นิกร กิมหงวน" โดย "ป.อินทรปาลิต" มาอ่าน นอกจากจะสนุกสนานกับมุขตลกรุ่นพ่อแล้ว ยังได้รู้ถึงบรรยากาศ ชีวิตความเป็นอยู่ เหตุการณ์บ้านเมืองในยุคสม้ยนั้นเป็นอย่างดี ยิ่งกว่าประวัติศาสตร์ ผมยังอยากอ่านอีกเลย ไม่ทราบมีใครอ่าลง podcash หรือไม่

30 กันยายน 2567

 ผมว่า.. คนที่เกษียณกลัวสิ่งหลักๆอยู่สองอย่าง อ้นนี้ได้กับตัวผมเอง อย่างแรกกลัวไม่มีกิน สำหรับคนที่มีเงินเก็บเงินออมไม่มากนัก กลัวเงินจะหมดเสียก่อนที่ยังมีชีวิตอยู่ อีกอย่างก็คือกลัวเหงา ลองคิดดูว่าจากที่เราไปทำงานทุกวัน เจอผู้คนมากมายในที่ทำงาน และยังมีวันที่เพื่อนร่วมงานมีงานส่วนตัวต่างๆที่เราไปร่วมงาน แล้วจู่ๆอยู่มาวันหนึ่ง เช้าวันหนึ่งเราตื่นขี้นมา ไม่ต้องแต่งตัวไปทำงาน นั่งจิบกาแฟอยู่หน้าจอทีวีอย่างเดียวดาย

.

ฃีวิตเช่นนี้ ท่านจะพบกับมันในวันที่ท่านเกษียณ...  หลังจากนั้นแต่ละท่านก็จะมีวิธีจัดการกับชีวิตของตนเอง เพื่อให้ชีวิตของเราเละคนในครอบครัวมีชีวิตอยู่อย่างราบรื่นมีความสุขตามอัตภาพ

.

ผู้ที่โชคดีในบั้นปลายของชีวิต คือผู้ที่มีครอบครัวที่ดี ลูกหลานไม่มีปัญหา และถ้าจะมี "เพื่อนรัก" สักสี่ซ้าห้าคนหรือจะสักคนสองคนที่รักกันจริงไว้พูดคุยไต่ถามทุกข์สุขกัน พบปะกันบ้างเพื่อคลายเหงาในระยะแรกๆก็จะดีมาก 

.

ขอให้ทุกท่านโชคดีมีความสุขในวัยเกษียณทุกท่านครับ

.

28 กันยายน 2567

 ยินดีต้อนรับ

อีกไม่กี่วันก็จะมีสมาชิกใหม่เข้าสู่วงการผู้สูงวัยอีกจำนวนหนึ่ง จะชอบ ไม่ชอบ พอใจหรือไม่พอใจ ขึ้อยู่แต่ละคน บางคนก่อร่างสร้างตัวมาพร้อม ก็ถึงเวลาจะได้พักผ่อน ก็ยินดีกับวันที่จะมาถึง บางคนชีวิตยังกระท่อนกระแท่น ยังไม่สมบูรณ์ ต้องมาเกษียณเสียแล้ว ทุกวันที่เคยได้รับเงินเดือนมาใช้จ่าย ก็มีแต่ความว่างเปล่า

.

เงินที่ได้มาจากการเกษียณ เช่นเงินสะสมจากบริษัท เงินบำเน็จบำนาญจากข้าราชการหรือรัฐวิสาหกิจ เงินเหล่านี้ไม่มากมายอะไรเลยสำหรับเลี้ยงชีวิตในอนาคต สำหรับผู้ที่ไม่ได้เก็บหอมรอมริบไว้ในจำนวนที่มากพอ ในชีวิตจริงบางคนแทบไม่มีเงินออมเลยเมื่อถึงวันเกษียณ เพราะที่ผ่านมาก็ต้องใช้จ่ายชนิดเดือนชนเดือนอยู่แล้ว

.

ดังนั้น เงินก้อนสุดท้ายที่มีอยู่ จึงต้องใช้จ่ายอย่างระมัดระวัง ปัจจุบันเงินแสนเงินล้าน มันไม่ได้มากมายอะไรเลย เข้าห้างแป็บเดียวก็หมด แต่มันจะมีค่ามาก ถ้าอยู่ในมือคนแก่ที่ไม่มีเงินเดือนแล้ว ค่อยๆเจียดใช้ไปด้วยความรอบคอบ

.

ผมมีประสบการณ์จากผู้เกษียณผู้หนึ่ง ได้รับเงินมาก้อนหนึ่ง สูกๆรู้ว่าพ่อมีเงินก็มาขอเงินพ่อ ขอไปดาวน์บ้านบ่าง ขอไปดาวน์รถบ้าง ขอให้หลานบ้าง ลูกทุกคนต้องได้เหมือนๆกัน เงินที่ได้จากการเกษียณที่ไม่ได้มากมายอะไรก็หมดไปอย่างรวดเร็ว แทนที่พ่อเกษียณมาจะได้พักผ่อน กลับต้องหางานทำเพื่อเลี้ยงชีพ ลำบากกว่าเดิมอีก

.

มีการถามกันอยู่เสมอว่า "เกษียณแล้วทำอะไรดี" ผมว่านะ ธรรมชาติเขาสร้างร่างกายมาว่าถึงอายุแค่นี้นะ ควรพักผ่อนได้แล้ว ถึงแม้ว่าปัจจุบันการสาธารณสุขจะดีขึ้น จนทำให้คนอายุยืนขื้น สุขภาพดีขึ้น แต่มันก็อยู่ในกลุ่มของผู้มีการศืกษา ผู้มีฐานะดี มีหน้าที่การงานที่ดี พวกเหล่านี้มันเหมือนรถดีๆ เครื่องยังแรง วิ่งมาดีๆจะให้หยุด คนขับมันยังไม่อยากหยุดซะอย่างงั้น  แต่ถ้าลองไปถามบรรดาแม่ค้าแม่ขาย คนขับรถรับจ้าง อาชีพกรรมกร ฯลฯ พวกนี้อยากพักผ่อนอยากเกษียณบ้าง แต่เขาไม่มีโอกาส เพราะกลัวอดตาย.. ดึกคืนหนึ่งผมเรียกแท็กซี่ รู้สึกว่าแกขับซื่ง มองไปด้านหลังของแก เห็นผมขาวโพลน จึงชวนคุยแล้วถามแกว่าอายุเท่าไหร่แล้วนี่หูตายงดีนะ (แต่ใจผมไม่ดีเลย บนทางด่วนด้วย) แกก็บอกเจ็ดสิบกว่าแล้ว ถ้าไม่ออกมาก็ไม่มีกิน ผมโล่งใจเมื่อถึงจุดหมายปลายทาง

.

คนที่คิดจะทำงานหลังเกษียณ ควรจะเป็นงานอดืเรกเสียมากกว่า ทำงานที่เราชอบ ที่ไม่มีโอกาสในข่วงที่เราทำงานอยู่ ส่วนผู้ที่ชอบการเกษตร อยากไปอยู่ไร่อยู่สวน ก็ควรจะเริ่มต้นไว้ก่อนหน้าสักห้าปีสิบปี เพราะถ้ารอเกษียณ เรี่ยวแรงท่านจะเป็นอุปสรรคสำคัญ 

. 

ขอให้ผู้เกษียณทุกท่านจงโชคดี และมีความสุขในวัยเกษียณ

.

11/9/2567